കാലത്തിനു മുന്പെയോ മറ്റോ എഴുതപ്പെട്ട , അപാരസാമ്യമില്ലാത്ത 10 ഉഗ്രൻ കഥകളാണ് മഹേഷ് രവിയുടെ മുമോ ലൂപ്പയിലൂടെ പോയ വാരം വായിച്ചു തീർത്തത് . ഒന്ന് ഒന്നിനോട് ചേരാത്ത പത്തു കഥകൾ എന്ന് വീണ്ടും വീണ്ടും പറഞ്ഞെ മതിയാവൂ . ഭാവന അത്രകണ്ട് വൈവിധ്യം , ഭംഗിയുള്ള ലളിതമായ അടുക്കു ചേർന്ന ഭാഷ . വിചിത്രമായ (വാച്യാർഥത്തിൽ എടുക്കണ്ട ) ഭാവനായുള്ള ഒരാൾക്കേ ഇത്തരത്തിൽ കഥകൾ മെനയാനാവൂ . കഥാകാരൻ ഭാവനാലോകത്തിൽ തെല്ലൊന്നുമാവില്ല അഭിരമിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക .

​

നോക്കൂ , സാമ്പ്രദായിക മട്ടിലുള്ള രചനാരീതിയും , വിഷയവും ഉള്ളടക്കവും ഒന്നുമേ അല്ല ഇതിൽ ,ഒരല്പം വയലൻസ് , ഒരു കുറച്ചു ഭ്രമാത്മകത , വളരെ അധികം കിനാനടത്തം ഒക്കെ ഈ കഥകളിൽ ഉണ്ട് .

എല്ലാവര്ക്കും ഒരു "ഏറ്റവുംഅധികം" ഇഷ്ടം അനുവദനീയമാണല്ലോ , എന്നാൽ എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടതു സമാന്തരങ്ങൾ ആണ് , അതിൽ അനൂപിനെയും . വായനയ്ക്ക് തടസ്സമാകരുതു ഒരു ആസ്വാദനക്കുറിപ്പും എന്നതിനാൽ ചുരുക്കി പറയാം.

മരിച്ചു ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞു മരണത്തിന്റെ തൗപ്പു അനൂപിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് അരിച്ചു കയറുമ്പോൾ യുക്തി യുക്തമായി ഒരു ഇൻസിഡന്റ് വ്യാഖ്യാനിക്കാനുള്ള വായനക്കാരന്റെ ശ്രമത്തെ തകർക്കുന്നു ആ കഥ .

​

ഇനി ക്രമമായി തുടങ്ങാം

സഞ്ചാരിയിലൂടെ തീർച്ചയായും നമുക്കും ടൈം ട്രാവൽ ചെയ്യാം . ചെയ്യാൻ സാധ്യമായ കൊടും കുറ്റം ചെയ്യാതിരിക്കാൻ അയാൾക്ക് സാധിച്ച പോലെ നമ്മിൽ പലര്ക്കും ഒരു നിമിഷത്തിന്റെ ഭ്രമത്തിൽ ചതിക്കപ്പെടുന്ന സാഹചര്യത്തിലൂടെ കടന്നു പോകുമ്പോൾ ചെയ്യുന്ന പാതകത്തിന്റെ പരിണാമം , ഭാവി കാണാൻ സാധിക്കുമെങ്കിൽ കുറ്റകൃത്യം കുറയുമായിരുന്നോ എന്ന് തോന്നുന്നവിധത്തിൽ ചിന്തിപ്പിക്കുന്നു സഞ്ചാരി .

​

മുമോ ലൂപ്പ എന്ന പേരെ വളരെ വിചിത്രമായി തോന്നുന്നില്ലേ ? കഥ സമാഹാരത്തിലെ മറ്റു പല കഥകൾ എന്നപോലെ തന്നെ ഈ ലോകത്തിൽ ഒന്നും അല്ല നടക്കുന്നത് .ഒരേ സമയം ജീവനും മരണവും പ്രവേശിക്കുന്ന ഒരു കഥ , പ്രണയവും രതിയും ഉള്ള കഥ , ഒപ്പം മരവിപ്പിക്കുന്ന മരണവും .

തെല്ലു ഭയപ്പെട്ടു , സർപ്പത്തെ വിവാഹം ചെയ്യേണ്ടി വരുമായിരുന്നു കദ്രു എന്ന കൊച്ചു പെൺകുട്ടിയുടെ വിഹ്വലമായ മുഖം കണ്ടു. അവൾ എങ്ങോട്ടേക്കാണാവോ മറഞ്ഞു പോയത്!

​

മിന്നാമിന്നി ചിലന്തിയും ബിന്ദുവും അമ്മാവന്റെ തറവാട്ടിലെ മരുന്ന് മണക്കുന്ന മുറിയും ഒക്കെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു മരുമക്കത്തായ കാലത്തേക്കല്ല, വിശ്വാസമോ അന്ധ വിശ്വാസമോ എന്ന് തിരിച്ചറിയപ്പെടാതെ കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്ന മിത്തിന്റെ പിന്നിലേക്കാണ് വായനയെ നടത്തുക.

​

ബേപ്പൂർ സുൽത്താൻ വന്നു പോകുന്ന ഒരുമഴ മനോഹരമാണ് , മറ്റെല്ലാ കഥകളിൽ നിന്നും ഒരു മഴയും ഏറ്റവും വിരസമായ പ്രണയ കഥയും വളരെ മാറി യാണ് സ്‌നാചാരം.

 

ഒരു തുള്ളിയെ ഉള്ളൂ രക്തത്തുള്ളിഎങ്കിലും വളരെ പിരിമുറുക്കം തന്നു പോകുന്നു ആ കഥ. ജൂലായ് എന്ന ഡയറിക്കുറിപ്പും കൂടി വായിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ കുറെ നേരത്തേക്ക് നമുക്കും നടക്കാം വിഭ്രാമകരമായ , തെല്ലു ഭയപ്പെടുത്തുന്ന സങ്കല്പ ലോകത്തു കഥാപാത്രങ്ങൾക്കൊപ്പം .

​

ഇനിയും എഴുതുകയും ഞങ്ങളെ വിഭ്രമിക്കയും ചെയ്യുമല്ലോ ...

അനിഷ്യ ജയദേവ്